«Πετώντας» προς την επόμενη στάση
Τον 19ο αιώνα τα κρεμαστά τρένα αποτελούσαν όραμα για το μέλλον των μεταφορών. Ωστόσο, σήμερα, οι μόνοι σιδηρόδρομοι που λειτουργούν βρίσκονται σε Γερμανία και Ιαπωνία.
Γυρνώντας τον χρόνο, στη δεκαετία του 1880, ο επιχειρηματίας Eugen Langen πειραματιζόταν με έναν κρεμαστό σιδηρόδρομο για τη μεταφορά εμπορευμάτων στο εργοστάσιο ζάχαρης, που είχε, στην Κολωνία.
Εν τω μεταξύ, η κοντινή πόλη του Βούπερταλ αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα. Η περιοχή άρχισε να ακμάζει λόγω της βιομηχανίας κλωστοϋφαντουργίας και οι κάτοικοι της έπρεπε να μετακινούνται. Η μεγάλη κοιλάδα του ποταμού, ωστόσο, δεν επέτρεπε τις παραδοσιακές σιδηροδρομικές γραμμές ή τραμ και έτσι οι αξιωματούχοι της πόλης ζήτησαν προτάσεις προκειμένου να επιλυθεί το ζήτημα. Μεταξύ άλλων, εμφανίστηκε ο Langen.
Η κατασκευή του κρεμαστού σιδηροδρόμου ξεκίνησε το 1898 και η γραμμή άνοιξε το 1901. Ο Γουλιέλμος Β΄ μαζί με την σύζυγό του, Βικτόρια, πραγματοποίησαν την πρώτη βόλτα.
Σχεδόν 20.000 τόνοι χάλυβα χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί η κατασκευή που διασχίζει την πόλη. Οι 20 όμορφοι αρ νουβό σταθμοί του συμπλήρωναν το γυάλινο και ξύλινο εσωτερικό των βαγονιών που μπορούσαν να μεταφέρουν 65 άτομα.
Ο νέος σιδηρόδρομος είχε μεγάλη απήχηση στους ντόπιους. Τα επόμενα χρόνια, το μήκος του τρένου αυξήθηκε από δύο σε έξι βαγόνια, τα οποία κινούνταν κάθε πέντε λεπτά.
Ο αριθμός των επιβατών μειώθηκε κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν πολλοί από τους εργάτες του Βούπερταλ υπηρετούσαν στον στρατό, αλλά μέχρι το 1925 το δίκτυο είχε ήδη μεταφέρει 20 εκατομμύρια επιβάτες.
Για την Rosemarie Weingarten, η οποία γεννήθηκε στην περιοχή Μπάρμεν του Βούπερταλ το 1933, το Schwebebahn παραμένει η πολιτιστική ναυαρχίδα της πόλης λόγω της αντοχής του.
«Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο εμβληματικό που αντιπροσωπεύει τόσο το Βούπερταλ όσο και το Μπάρμεν από το Schwebebahn. Ήταν πάντα εκεί για μένα και είμαι περήφανη που συνεχίζει να λειτουργεί», είπε στο CNN.
Ένας ελέφαντας στο βαγόνι
Το 1950, στο Schwebebahn ανέβηκε ο πιο διάσημος επιβάτης του μέχρι σήμερα: ο ελέφαντας Tuffi, μια μικρή διασημότητα της Δυτικής Γερμανίας, εκείνη την εποχή.
Η διαδρομή με το Schwebebahn φαινόταν να πηγαίνει καλά στην αρχή. Επιβιβάστηκε στο τρένο στο σταθμό Wuppertal-Barmen (όπου ο ιδιοκτήτης του τσίρκου Franz Althoff έπρεπε να αγοράσει τέσσερα εισιτήρια για τον Tuffi και ένα για τον εαυτό του).
Ωστόσο, το βαγόνι ήταν γεμάτο με δημοσιογράφους και αξιωματούχος, οπότε όταν η Tuffi προσπάθησε να γυρίσει, δεν τα κατάφερε και πανικοβλήθηκε.
Αρχικά, πάτησε σειρά καθισμάτων και μετά πήδηξε από ένα παράθυρο στο ποτάμι. Το ποτάμι είχε βάθος μόλις 50 εκατοστά σε εκείνο το σημείο, αλλά το έδαφος είχε λάσπη, με αποτέλεσμα η Tuffi να έχει μόνο μερικές γρατζουνιές.
Ο Althoff έφτασε μέχρι την επόμενη στάση και έτρεξε δίπλα στον ελέφαντα.
Το 2020 ο καλλιτέχνης Bernd Bergkemper δημιούργησε άγαλμα αφιερωμένο στην Tuffi, το οποίο βρίσκεται ακριβώς στο σημείο όπου προσγειώθηκε.
Σήμερα, το Schwebebahn εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, μεταφέροντας 25 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, πριν από την Covid.
Σχεδόν όλα τα βαγόνια πρώτης γενιάς έχουν εξαφανιστεί και ακόμη και τα εμβληματικά βαγόνια GTW 72 που κυκλοφόρησαν το 1972 και λειτουργούσαν για 27 χρόνια έχουν αντικατασταθεί από τα κομψά μπλε «Γενιάς 15» που τέθηκαν σε λειτουργία το 2016.
Ακόμη και με τα νέα τρένα, το Schwebebahn παραμένει δημοφιλές.
«Η γοητεία του Schwebebahn έγκειται στον τρόπο που κατασκευάστηκε πριν από περισσότερα από 100 χρόνια», λέει ο αρχιτέκτονας Christian Busch από την Κολωνία. «Η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου χωρίς συστήματα με τη βοήθεια υπολογιστή θα ήταν αδιανόητο σήμερα. Μια βόλτα στο Schwebebahn επιτρέπει στον επιβάτη μια εξαιρετική εικόνα της ζωής των κατοίκων της περιοχής και μοιάζει πραγματικά με ένα αξιοθέατο του εκθεσιακού χώρου περασμένων ετών».
Το Schwebebahn παραμένει ένας εξαιρετικά ασφαλής τρόπος ταξιδιού.
Μέχρι το 1999 θεωρούνταν ακόμη και ο ασφαλέστερος τρόπος δημόσιας μεταφοράς στη Γερμανία, καταγράφοντας ελάχιστα ατυχήματα στα σχεδόν 100 χρόνια λειτουργίας.
Τον Απρίλιο του 1999, ωστόσο, το Schwebebahn έγραψε την πιο σκοτεινή σελίδα στην ιστορία του: πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 47 τραυματίστηκαν όταν ένα τρένο συγκρούστηκε με ένα σιδερένιο αντικείμενο 100 κιλών που βρισκόταν εκεί κατά τη διάρκεια των εργασιών κατασκευής.
Έκτοτε, ο σιδηρόδρομος είχε και άλλες δύσκολες στιγμές. Το 2018 ένα καλώδιο τροφοδοσίας μήκους 350 μέτρων έπεσε στον δρόμο και απενεργοποίησε το Schwebebahn για σχεδόν εννέα μήνες, τη μεγαλύτερη διακοπή λειτουργίας στην ιστορία του.
Ο σιδηρόδρομος άνοιξε ξανά το 2019 και χρησιμοποιήθηκε ξανά από τους κατοίκους.
Και αν επισκεφτείτε ποτέ το Βούπερταλ και θέλετε να νιώσετε πραγματικά ξεχωριστοί, υπάρχει το βαγόνι που χρησιμοποίησαν ο Γουλιέλμος ο Β’ και η σύζυγός του το 1900. Γνωστό ως Kaiserwagen ή Imperial Carriage, το βαγόνι μπορεί να φιλοξενήσει εκδηλώσεις – συμπεριλαμβανομένων γάμων.
Με πληροφορίες CNN
