Υπόδειγμα Ανάπτυξης των Βιομηχανικών Δυνατοτήτων της Ελλάδας το Νεώριο
Εθνική ανάγκη η ανάκαμψη και όχι η στοχοποίηση της βαριάς βιομηχανίας
Τρία χρόνια πριν, στο όχι και τόσο μακρινό 2018, η σημαντικότερη βιομηχανική μονάδα των Κυκλάδων, το Νεώριο, ήταν ένα Ναυπηγείο κυριολεκτικά «φάντασμα»…
Τρία χρόνια μετά, το Νεώριο λειτουργεί ως υπόδειγμα βιομηχανικής ανάπτυξης, κάποιοι όμως, ευτυχώς λίγοι, εφευρίσκουν και αρέσκονται να κυνηγούν… «φαντάσματα».
Τρία χρόνια πριν, στην Ελλάδα που η βαριά βιομηχανία αποτελεί «είδος υπό εξαφάνιση», το επικρατέστερο σενάριο ήταν η μετατροπή του Νεωρίου σε μαρίνα προς όφελος μιας μικρής «ελιτ» και προφανώς σε βάρος εκατοντάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους, της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας συνολικά, καθώς και κάθε προοπτικής για την εθνική υπόθεση ανάταξης της εγχώριας Ναυπηγικής Βιομηχανίας.
Τρία χρόνια μετά, με πρώτη ύλη το μόχθο, την τεχνογνωσία και το μεράκι των Συριανών ναυτεργατών, το Νεώριο ακμάζει συμπαρασύροντας και άλλους κλάδους, θέσεις δουλειάς με αξιοπρεπείς αμοιβές δημιουργούνται, η κοινωνική συνοχή ενισχύεται. Στόχοι με χειροπιαστά εργασιακά και κοινωνικά οφέλη από τη μια μεριά, περιθωριακή στοχοποίηση άνευ αντικειμένου και προηγουμένου από την άλλη…
Τρία χρόνια πριν, το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων, το Εργοστασιακό Σωματείο του Νεωρίου, τα μαζικότερα Κλαδικά και Ομοιοεπαγγελματικά Σωματεία έδωσαν έναν εμβληματικό ταξικό αγώνα κόντρα σε όλους και όλα για την επαναλειτουργία του Ναυπηγείου. Αυτοί που πίστευαν πως οι δυνατότητες του Νεωρίου είναι πολύ μεγαλύτερες από τα προβλήματα και τα υπέρογκα χρέη του ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ.
Η βιομηχανική παρακαταθήκη συνάντησε τη μακρά παράδοση των εργατικών κινητοποιήσεων της Σύρου και εκείνο που έμοιαζε ανέφικτο έγινε πραγματικότητα.
Τρία χρόνια μετά, με δύο από αυτά στη δίνη της Πανδημίας και της διττής υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η λειτουργία και ανάπτυξη του Νεωρίου συνδέεται υπαρξιακά, περισσότερο από ποτέ, με τη Σύρο και τις Κυκλάδες. Τα βαπόρια που έχουν επισκευαστεί θα γέμιζαν πολλές φορές την άδεια μαρίνα που κάποιοι, τουλάχιστον αδαείς, «οραματίζονταν». Μεροκάματα και ένσημα κρατούν όρθιο τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό του Τόπου, το όραμα για ένα καλύτερο αύριο είναι ενεργό.
Ας αναλογιστούν τι θα είχε συμβεί, εκείνοι που «αφόριζαν» τη βιομηχανική ταυτότητα του Νησιού υπερπροβάλλοντας τη «μονοκαλλιέργεια» του Τουρισμού.
Τρία χρόνια πριν, με την προηγούμενη ιδιοκτησία Ταβουλάρη, υπήρχε ένα Ναυπηγείο υπό εγκατάλειψη με μεθόδους και εγκαταστάσεις εξαιρετικά ρυπογόνες, βουνά αμμοβολής, ακόμη και πλοία που συνιστούσαν περιβαλλοντικές απειλές. Οι εργαζόμενοι τα κατήγγειλαν αλλά δεν έβρισκαν συμμάχους. Τότε, άραγε, δεν υπήρχε καμία έξωθεν περιβαλλοντική ευαισθησία;
Τρία χρόνια μετά, η νέα ιδιοκτησία της ONEX έχει ανταποκριθεί απόλυτα στις τεχνολογικές εξελίξεις της Ναυπηγικής που επιβάλλουν σύγχρονους τρόπους ναυπήγησης και επισκευής, νέα πρότυπα και πρωτόκολλα. Τα «βουνά» αμμοβολής και τα ρυπογόνα πλοία απομακρύνθηκαν και σε συνδυασμό με την αντικατάσταση της αμμοβολής κατά 95%, την αναβάθμιση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας, τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων και του μηχανολογικού εξοπλισμού, τη διαρκή και αξιόπιστη μέτρηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης διαμορφώνουν ένα πλαίσιο μετρήσιμης αναβάθμισης της περιβαλλοντικής προστασίας με θετικό αποτύπωμα στην κορυφαία προτεραιότητα της υγείας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων αλλά και στην παράλληλη τουριστική ανάπτυξη της Σύρου.
Τρία χρόνια πριν, το Συνδικαλιστικό Κίνημα των Κυκλάδων έδινε τη μάχη για να αναστηθεί το Νεώριο, να διασωθούν θέσεις εργασίας και να καταβληθούν τα δεδουλευμένα ετών.
Τρία χρόνια μετά, το Εργοστασιακό Σωματείο και το Εργατικό Κέντρο με υπεύθυνο λόγο και ουσιαστική δράση διασφαλίζουν την εργασιακή ειρήνη και δικαιοσύνη, τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας, την προστασία του περιβάλλοντος στον Τόπο που γεννήθηκαν και κατοικούν με τις οικογένειές τους.
Η μαζική συσπείρωση των εργαζομένων του Νεωρίου στο Εργοστασιακό Σωματείο και η μεγάλη αύξηση της συνδικαλιστικής πυκνότητας του Εργατικού Κέντρου είναι μια αποστομωτική απάντηση σε όσους συκοφαντούν κατασκευάζοντας εχθρούς εντός των τειχών.
Κατά τον ίδιο τρόπο, το όποιο ανεδαφικό αφήγημα περιβαλλοντικής μόλυνσης που αρθρώνεται από το «Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου» βρίσκει θιασώτες στο προηγούμενο «ιδιοκτησιακό καθεστώς» με χρέη 470 εκ.€ (70 στο Νεώριο και 400 στην Ελευσίνα), χιλιάδες απλήρωτους εργαζόμενους και συνθήκες περιβαλλοντικής ρύπανσης που έχουν αποδεδειγμένα αντιμετωπισθεί από τη νέα ιδιοκτησία.
Η αγωνία για το περιβάλλον είναι κρίσιμη διάσταση κάθε ενεργού πολίτη, η εργαλειακή της χρήση με ανυπόστατα στοιχεία, ψευδείς καταγγελίες και ανακρίβειες, όμως, σίγουρα δεν οδηγεί στην περιβαλλοντική προστασία και προφανώς δεν διέπεται από αντίστοιχα αγαθά κίνητρα.
Η συστηματική παραπληροφόρηση, η διαστρέβλωση και η επιλεκτική επίκληση όπως αυτά επιχειρούνται από άγνοια, αδυναμία ή σκοπιμότητα, μπαίνουν στο κάδρο μιας προσπάθειας «σπίλωσης» ενεργοποιώντας και συλλογικότητες που δεν έχουν καμία σχέση με τέτοιες πρακτικές και «παιχνίδια». Η ομοιότητα ρητορικής και επιχειρηματολογίας εύλογα δημιουργεί ερωτηματικά.
Σε κάθε περίπτωση, τα Συνδικάτα των Κυκλάδων έχουν αποδείξει ότι την περιβαλλοντική προστασία δεν την «χαρίζουν» σε κανένα, ούτε «χαρίζονται» σε κανέναν. Είναι διάσταση του συνδικαλιστικού ρόλου, και όχι «όχημα» για να βρουν κάποιοι ρόλο…
Ως ΔΑΚΕ Ι.Τ., όλα αυτά τα χρόνια, βρισκόμαστε στο πλευρό των συνδικαλιστικών δυνάμεων των Κυκλάδων που αγωνίστηκαν για την επαναλειτουργία του Νεωρίου, αντιστάθηκαν στη νοσηρή επιχειρηματικότητα Ταβουλάρη, έδωσαν μάχες για την εγκαθίδρυση υγιούς επιχειρηματικότητας στο Ναυπηγείο και υγιών εργασιακών σχέσεων.
Οι επενδύσεις συνδυάστηκαν με θέσεις εργασίας, αξιοπρεπείς αμοιβές, συνθήκες υγείας και ασφάλειας αντιστρέφοντας την απληρωσιά, την απαξίωση και την εγκατάλειψη.
Άλλωστε επιχειρήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς εργαζόμενους και εργαζόμενοι χωρίς υγιείς επιχειρήσεις.
Σε αυτή την κατεύθυνση, είμαστε δίπλα στο Εργοστασιακό Σωματείο και το Εργατικό Κέντρο Κυκλάδων στηρίζοντας τη στάση και τη δράση τους ώστε να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τη θέση των εργαζομένων και φυσικά να περιφρουρήσουν την επιτακτικά αναγκαία περιβαλλοντική προστασία.
Το Νεώριο, με τους εργαζόμενους στην πρώτη γραμμή και με διαρκώς περισσότερους εργαζόμενους στην παραγωγική διαδικασία, αποτελεί, πλέον, πρότυπο ανάπτυξης των βιομηχανικών δυνατοτήτων της Πατρίδας. Χρειάζονται μιμητές, όχι δογματικοί επικριτές, αρνητές ή αυτόκλητοι «μαθητευόμενοι περιβαλλοντολόγοι».
Η προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και της κοινωνίας της Σύρου επιβάλλει την περιθωριοποίηση ανεύθυνων φωνών και άναρθρων κραυγών που άθελα ή ηθελημένα εξυπηρετούν εκείνους που επιδιώκουν να γυρίσουν το Ναυπηγείο της Σύρου στο «σκοτάδι», τους εργαζόμενούς του στην ανεργία και τη φτώχεια.
