Ο προτεινόμενος κανονισμός “ReFuelEU Aviation” αποτελεί τη βάση για να διασφαλιστεί ότι η βιομηχανία θα επωμιστεί το πραγματικό κόστος των επιπτώσεων των αερομεταφορών στο περιβάλλον, υποστηρίζει η ευρωβουλευτής Γιούττα Πάουλους.
Η Γιούττα Πάουλους είναι Γερμανίδα ευρωβουλευτής της Ομάδας των Πρασίνων/EFA. Είναι η εισηγήτρια της γνωμοδότησης της Επιτροπής Βιομηχανίας, Έρευνας και Ενέργειας σχετικά με την πρωτοβουλία ReFuelEU Aviation.
Στην έκθεση γνώμης σας εκφράζετε την υποστήριξή σας για την απαγόρευση των πτήσεων μικρών αποστάσεων σε διαδρομές όπου υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις χαμηλών εκπομπών άνθρακα. Άρα, αυτό θα ακολουθούσε ουσιαστικά το γαλλικό μοντέλο, αλλά σε επίπεδο ΕΕ;
Πάνω κάτω, ναι. Αυτή είναι η πρόθεσή μας και πρέπει να διασφαλίσουμε ότι αυτές οι πτήσεις δεν θα μπορούν πλέον να στρεβλώνουν την αγορά. Δεν έχουμε φόρο καυσίμων [στις πτήσεις] και έχουμε αρκετά σημαντικές επιδοτήσεις που καταβάλλουν τα κράτη μέλη, για παράδειγμα για μικρά αεροδρόμια, τα οποία δεν θα μπορούσαν να υπερασπιστούν τη θέση τους στην αγορά αν δεν υπήρχαν κρατικές επιδοτήσεις.
Αυτό είναι ένα μακροχρόνιο ζήτημα. Και αρκετές από αυτές τις πτήσεις πολύ μικρών αποστάσεων είναι δυνατές μόνο με αυτές τις επιδοτήσεις.
Ανησυχείτε ότι αν αυτό τεθεί σε ισχύ θα μπορούσε να είναι αντιδημοφιλές στους πολίτες, οι οποίοι περιμένουν να μπορούν να κάνουν φθηνές πτήσεις;
Λέγεται συχνά ότι οι φτωχοί άνθρωποι δεν θα μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μία πτήση τους το χρόνο για διακοπές [λόγω των μέτρων για το κλίμα]. Αλλά αν το εξετάσετε πολύ προσεκτικά, τότε αυτές οι ιδιαίτερα επιδοτούμενες πτήσεις είναι προς όφελος εκείνων που πετούν πολύ και όχι απαραίτητα για εκείνους που έχουν μόνο μία πτήση το χρόνο.
Ουσιαστικά, δεν θα μπορείς να πετάξεις στη Μαγιόρκα ή οπουδήποτε αλλού με 80 ευρώ, αλλά να πρέπει να πληρώσεις 120 ευρώ. Φυσικά σαράντα ευρώ είναι σαράντα ευρώ, αλλά ας πούμε ότι πρόκειται για ένα δείπνο.
Έτσι, νομίζω ότι αυτό δεν θα πρέπει να είναι το επιχείρημα όταν πρόκειται για την αναγκαία απεξάρτηση από τον άνθρακα. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα πλήξουν περισσότερο τον ευάλωτο πληθυσμό από εκείνους που θα μπορέσουν να προσαρμοστούν.
Γράψατε ακόμη ότι η απειλή για τη βιομηχανία από τις πιθανές στρεβλώσεις της αγοράς είναι πολύ μεγαλύτερη από την απειλή για τη βιομηχανία που προκαλείται από την κλιματική αλλαγή. Πιστεύετε ότι αυτό το μήνυμα, ότι δηλαδή η κλιματική αλλαγή είναι η πρωταρχική οικονομική απειλή, γίνεται αποδεκτό;
Νομίζω ότι αυτό που πολλοί άνθρωποι ή πολλές εταιρείες δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας στην πατρίδα μου [τη Γερμανία], είναι ότι αν η κλιματική αλλαγή προχωρήσει αμείωτη χωρίς να αναλάβουμε δράση, τότε φυσικά αυτό θα προκαλέσει μεγάλες στρεβλώσεις σε ολόκληρη την παγκόσμια οικονομία.
Περίπου το 3% του πληθυσμού πετάει μια φορά το χρόνο, ενώ το υπόλοιπο 97% δεν πετάει. Έτσι, αν το δείτε από αυτή την άποψη, αν η παγκόσμια οικονομία αντιμετωπίσει αναταραχή, πιθανόν να μην είναι η πρώτη προτεραιότητα των ανθρώπων να αγοράσουν μια Mercedes ή να κάνουν μια πτήση.
Αν ολόκληρη η οικονομία βρεθεί σε αναταραχή, τα προϊόντα όπως οι πτήσεις ή τα ακριβά αυτοκίνητα θα περιοριστούν από τις επιλογές των καταναλωτών. Αυτό γιατί τότε ως βασική προτεραιότητα θα είναι η ανατροφή της οικογένειας και η θέρμανση του σπιτιού.
Επομένως, αν η παγκόσμια οικονομία διαταραχθεί, τότε οι πτήσεις θα επηρεαστούν περισσότερο από τα τρόφιμα – για παράδειγμα.
Μια κριτική είναι ότι οι πιο πράσινες επιλογές μεταφοράς, όπως ο σιδηρόδρομος, είναι συχνά πιο ακριβές από τις πτήσεις. Πιστεύετε ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα για να μειωθεί η τιμή των μέσων μεταφοράς με χαμηλές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα;
Φυσικά. Νομίζω ότι είναι αρκετά περίεργο το γεγονός ότι έχουμε αυτές τις αρκετά μεγάλες επιδοτήσεις για τα περιφερειακά αεροδρόμια, ενώ ο σιδηρόδρομος δεν λαμβάνει αυτές τις επιδοτήσεις.
Υπάρχει αυτή η αντίληψη ότι ο σιδηρόδρομος πρέπει να είναι σε θέση να καλύψει το κόστος του. Το κράτος δεν πρέπει να κατασκευάζει νέες σιδηροδρομικές γραμμές και να μην δίνει χρήματα στον τομέα, ενώ αυτό γίνεται για τον τομέα των αερομεταφορών εδώ και αιώνες.
Υπάρχει ήδη ένας αθέμιτος ανταγωνισμός σε αυτό το θέμα, ειδικά αν λάβετε υπόψη το κλιματικό κόστος, το οποίο δεν ενσωματώνεται στις αερομεταφορές.
Ναι, λοιπόν, νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε κάτι για τη δικαιοσύνη όσον αφορά στην απόδοση του πραγματικού περιβαλλοντικού κόστους των μεταφορών.
Θεωρείτε επίσης ότι οι επιπτώσεις εκτός του CO2 δεν λαμβάνονται πλήρως υπόψη στην τρέχουσα πρόταση της Επιτροπής, είναι σωστό αυτό;
Σωστά. Πιο συγκεκριμένα, όταν πρόκειται για τις εκπομπές εκτός του CO2, είναι απίστευτα δύσκολο να μετρηθούν. Και ως εκ τούτου, επιλέγουμε λίγο πολύ έναν έμμεσο τρόπο, περιορίζοντας την περιεκτικότητα των καυσίμων σε θείο και αρωματικά, επειδή αυτά είναι κυρίως υπεύθυνα για τις επιπτώσεις εκτός του CO2.
Δεν είναι τεχνολογικό πρόβλημα, μπορείτε εύκολα να μειώσετε την περιεκτικότητα των καυσίμων σε θείο και αρωματικά. Κοστίζει όμως χρήματα- θα έχετε μια προσαύξηση 5% ή 10% στα αεροπορικά καύσιμα. Αλλά δεν τριπλασιάζει την τιμή των καυσίμων.
Τέλος, Θα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα πρωτοστατήσουμε στην παραγωγή πράσινου υδρογόνου και στην παραγωγή καθαρών αεροπορικών καυσίμων και καθαρών ναυτιλιακών καυσίμων. Αυτές θα είναι οι τεχνολογίες που θα απαιτηθούν το αργότερο σε 10 χρόνια.
