Ξεκίνησε ως όραμα πριν από μία περίπου 10ετία στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, ωστόσο πλέον συζητείται σοβαρά και στην Ε.Ε., ως η βιώσιμη μετακίνηση του μέλλοντος.
Με επίγειες ταχύτητες που ξεπερνούν τα 1.000 χλμ./ώρα το Σύστημα Μεταφορών Hypeloop είναι μια εικόνα από το μέλλον που μπορεί να φέρει την επανάσταση στις μεταφορές σε όλο τον κόσμο, για το κοινό και τα εμπορεύματα και να κάνει παράλληλα τις πτήσεις μέσης απόστασης κομμάτι του παρελθόντος.
Επί της ουσίας το hypeloop είναι ένα σύστημα αγωγών, μέσα στους οποίους κινείται ένα «τρένο-κάψουλα» μαγνητικής αιώρησης σε ένα περιβάλλον χαμηλής πίεσης όπου δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου αέρας, όπως ακριβώς δηλαδή και στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Χωρίς την αντίσταση του αέρα, σε συνδυασμό με τις μηδενικές τριβές που προσφέρει η μαγνητική αιώρηση, η κάψουλα που κινείται εντός του αγωγού μπορεί να αναπτύξει ταχύτητες που ξεπερνούν τα 1.000 χλμ./ώρα και να συνδυάσει τα καλύτερα από τον κόσμο των αεροπλάνων με εκείνο των μαγνητικά αιωρουμένων τρένων.
Το σύστημα Hypeloop, που αποτελεί και τον πρώτο πραγματικά νέο τρόπο μαζικής μεταφοράς επιβατών ή εμπορευμάτων τις τελευταίες 10ετίες, είδε ξανά τα φώτα της δημοσιότητας το 2013 όταν ο Elon Musk παρουσίασε τα πρώτα δικά του σχέδια. Περίπου 40 χρόνια πριν από αυτόν, το 1972 ο Φυσικός R. M. Salter ήταν εκείνος που περιέγραψε την ιδέα που παρουσίασε ο Musk, ενώ πριν και από τον Salter, τον 19ο αιώνα, ήταν ο συγγραφέας Michel Verne, γιος του Jules (Ιούλιος Βερν) εκείνος που περιέγραψε ένα παρόμοιο concept.
Η ιδέα του αφεντικού της Tesla είχε απήχηση και σε άλλες εταιρείες που άρχισαν να αναπτύσσουν τα δικά τους σχετικά projects, που το είδαν επίσης ως τη λύση τουλάχιστον για ταξίδια μεταξύ πόλεων μέσων αποστάσεων.
Ένα από τα τεράστια θεωρητικά πλεονεκτήματα του Hypeloop είναι η πολύ χαμηλή κατανάλωση ενέργειας που προκύπτει από την μαγνητική αιώρηση του, σε συνδυασμό με την μηδενική αντίσταση από τον αέρα που… δεν υπάρχει μέσα στον αγωγό.
Με την τροφοδότηση των ηλεκτρικών του κινητήρων να γίνεται από ανανεώσιμες πηγές, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί, εκτός από τον Musk, ήδη μισή ντουζίνα εταιρείες ασχολούνται σοβαρά με την εξέλιξη του.
Το hyperloop είναι μια καλοδεχούμενη εξέλιξη και για την Ε.Ε. που προσπαθεί εδώ και χρόνια να ενώσει τις μεγάλες πόλεις της με ένα γρήγορο αξιόπιστο και φιλικό προς το περιβάλλον σύστημα μεταφορών, το οποίο θα πάρει τη θέση των αεροπλάνων. Να σημειωθεί ότι βάση και της στρατηγικής της Ε.Ε. πάνω στις βιώσιμες μεταφορές έχει τεθεί ως στόχος του μηδενικού ανθρακικού αποτυπώματος για διαδρομές κάτω από 500 χλμ. έως το 2030.
Επί ευρωπαϊκού εδάφους τέσσερεις είναι οι εταιρείες που ασχολούνται με την εξέλιξη του Hyperloop: η ολλανδική Hardt Hyperloop, η γαλλο-καναδική TransPod, η πολωνική Hyper Poland και η ισπανική Zeleros Hyperloop. Και οι τέσσερεις έφτασαν σε συμφωνία στις αρχές του 2020 για τη δημιουργία κοινής τεχνικής επιτροπής με στόχο την δημιουργία του ρυθμιστικού πλαισίου για την εξέλιξη του συστήματος hyperloop.
Μην ξεχνάμε βέβαια το συστήματα του Elon Musk αλλά και εκείνο που εξελίσσει η Virgin Hyperloop του Βρετανού Richard Branson, η οποία την άνοιξη του 2021 έκανε και τις πρώτες δοκιμές του συστήματος σε πραγματικές συνθήκες, με τις ταχύτητες να περιορίζονται στα μόλις 160 χλμ./ώρα εξαιτίας του μήκους των μόλις 500 μέτρων του αγωγού.
Καθεμιά από τις εταιρείες εξελίσσει το δικό της σύστημα εφαρμόζοντας διαφορετικά επίπεδα πίεσης εντός του αγωγού που κινούνται οι κάψουλες. Από τεχνικής άποψης και με δεδομένο ότι είναι πολύ δύσκολο και εξαιρετικά ενεργοβόρο να υπάρχει διαρκώς κενό αέρα μέσα σε έναν αγωγό, το σύστημα της Zeleros φαίνεται να είναι εκείνο που μπορεί να φτάσει πιο γρήγορα σε εφαρμογή.
Στο σύστημα της ισπανικής εταιρείας η πίεση μέσα στον αγωγό βρίσκεται σε παρόμοια επίπεδα που αντιμετωπίζουν τα αεροπλάνα κατά την πτήση. Αυτός είναι και ο λόγος που η κάψουλα της Zeleros φέρει συμπιεστή στο εμπρός μέρος που απομακρύνει τον αέρα ώστε να μηδενίζει την αεροδυναμική αντίσταση και να μπορεί να κινείται με ταχύτητες άνω των 1.000 χλμ./ώρα. χωρίς να καταναλώνει υπερβολική ενέργεια.
Το εν λόγω σύστημα έχει και το πλεονέκτημα της εφαρμογής ήδη δοκιμασμένων συστημάτων ασφάλειας, επίσης από τα αεροπλάνα, στην περίπτωση που η πίεση στην καμπίνα της κάψουλας αποσταθεροποιηθεί, όπως είναι για παράδειγμα η ανάπτυξη μασκών οξυγόνου.
Με τις δοκιμές του συστήματος hyperloop σε πραγματικές συνθήκες να βρίσκονται ακόμη σε εμβρυικό στάδιο, λογικά θα περάσει τουλάχιστον μια 10ετία μέχρι να δούμε ένα σύστημα να εφαρμόζεται στην πράξη έστω και πιλοτικά, τη στιγμή που το κόστος κατασκευής υπολογίζεται αυτή τη στιγμή σε εκατοντάδες εκατομμύρια για λίγα μόλις χιλιόμετρα διαδρομής.
