Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
No menu items!

Περίοδος απεργιών στον σιδηρόδρομο

Οι σιδηροδρομικοί σε όλο τον κόσμο έχουν προγραμματίσει και προγραμματίζουν πολλές απεργίες για να τραβήξουν την προσοχή της σιδηροδρομικής αγοράς στα θέματα που οι ίδιοι θεωρούν πιο σημαντικά. Ο σιδηροδρομικός τομέας, και συνεπώς οι σιδηροδρομικές εμπορευματικές μεταφορές, αντιμετωπίζει σήμερα στην πραγματικότητα παρόμοια ζητήματα σε όλο τον κόσμο. Διαπραγματεύσεις για καλύτερες συλλογικές συμβάσεις διεξάγονται σε διάφορες χώρες, με διαφορετικές συνέπειες.

Από τα τέλη Ιουλίου, έχουν σημειωθεί απεργίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, την Αυστρία και τη Νότια Αφρική. Η απειλή μιας μαζικής απεργίας πλήττει τον κλάδο των σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες σιδηροδρομικών μεταφορών της Αυστραλίας επέβαλε αποκλεισμό σε περισσότερους από 800 εργαζόμενους.

Ηνωμένο Βασίλειο
Σε ό,τι αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, τα πράγματα ήταν πιο χαοτικά, με διαφορετικά συνδικάτα να καλούν σε απεργίες σε διαφορετικές ημέρες. Τα συνδικάτα απέρριψαν σε μεγάλο βαθμό την πρόταση για αύξηση των μισθών κατά 5% που πρότεινε η Network Rail, ο διαχειριστής υποδομών του Ηνωμένου Βασιλείου. Επιπλέον, οι εργαζόμενοι ζητούν καλύτερες γενικές συνθήκες εργασίας (επταήμερη εργασία) και μακροπρόθεσμη ασφάλεια της εργασίας.

Τα πιο δραστήρια συνδικάτα μέχρι στιγμής είναι το συνδικάτο Σιδηροδρομικών και Ναυτιλιακών Μεταφορών (RMT), η Ένωση Μηχανικών και Πυροσβεστών (ASLEF), η Ένωση Μισθωτών Μεταφορών (TSSA) και η Unite. Τα σημαντικότερα απεργιακά συμβάντα, στην προκειμένη περίπτωση, ήταν δύο 8ήμερες απεργίες που προκήρυξε η Unite στο λιμάνι Felixstowe, το πιο πολυσύχναστο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων του Ηνωμένου Βασιλείου.

Διαφορετικά συνδικάτα, διαφορετικές απεργίες
Η RMT προκήρυξε την πρώτη της απεργία στις 28 Ιουλίου και συμμετείχαν πάνω από 40.000 μέλη της . Σύμφωνα με τις τότε διαπιστώσεις, το ογδόντα τοις εκατό των δρομολογίων στην ηπειρωτική Βρετανία δεν λειτούργησε εκείνη την ημέρα. Ένας άλλος γύρος απεργιών ξεκίνησε στις 15 και 17 Σεπτεμβρίου, οι οποίες επηρέασαν κυρίως την κυκλοφορία των επιβατικών τρένων. Επιπλέον, η RMT ανακοίνωσε γενική επίσχεση εργασίας την 1η και 8η Οκτωβρίου και περισσότερες απεργίες στο Network Rail στις 3, 5 και 7 Νοεμβρίου. Οι εκτιμήσεις εκείνη την εποχή έκαναν λόγο για ακύρωση πάνω από το 30% των εμπορευματικών τρένων, που αντιστοιχούσε σε περίπου 100 ακυρώσεις ημερησίως.

Η Unite, ένα από τα μεγαλύτερα συνδικάτα του Ηνωμένου Βασιλείου, έχει επίσης καλέσει τα μέλη της που απασχολούνται σε αίθουσες ελέγχου ηλεκτρικών εγκαταστάσεων σε απεργίες την 1η, 5 και 8 Οκτωβρίου. Από τα τέλη Ιουλίου, η ASLEF έχει καλέσει τα μέλη της σε απεργία τριών ημερών. Η πρώτη έγινε στις 30 Ιουλίου, ενώ η δεύτερη ανακοινώθηκε για την 1η και την 5η Οκτωβρίου.

Η Ένωση Προσωπικού Μεταφορών και Συναφών Υπηρεσιών (TSSA) ήταν επίσης αρκετά ενεργή στην παρότρυνση των μελών της για απεργία. Οι πρώτες απεργίες της TSSA πραγματοποιήθηκαν στις 18 και 20 Αυγούστου και μια γενική στάση εργασίας οργανώθηκε μεταξύ 26 και 27 Σεπτεμβρίου. Ωστόσο, η στάση εργασίας ακυρώθηκε λόγω του θανάτου της βασίλισσας Ελισάβετ. Αντ’ αυτού, το συνδικάτο ζήτησε από τα μέλη του στη Network Rail και σε έντεκα εταιρείες εκμετάλλευσης τρένων να εργασθούν και να απεργήσουν την 1η, 5, 6 και 8 Οκτωβρίου.

Λιμάνι Felixstowe
Η σημαντικότερη δράση όσον αφορά τις απεργίες έλαβε χώρα στο λιμάνι Felixstowe, στη νοτιοανατολική Αγγλία. Εδώ, το συνδικάτο Unite κάλεσε σε δύο γύρους απεργιών διάρκειας οκτώ ημερών η καθεμία, στις οποίες συμμετείχαν περισσότερα από 1.900 μέλη του συνδικάτου. Οι δύο απεργίες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 21 και 29 Αυγούστου και μεταξύ 27 Σεπτεμβρίου και 5 Οκτωβρίου.

Όπως και στις περισσότερες περιπτώσεις, η διαμάχη αφορά μια συμφωνία για τους μισθούς. Η Unite υποστήριξε ότι η πρόταση των ιδιοκτητών του λιμανιού, της Hutchison, δεν αντικατοπτρίζει την επιτυχή πορεία τους ούτε αναγνωρίζει το αυξανόμενο κόστος ζωής. Η προσφορά της Hutchinson ήταν μεταξύ 8 και 10 τοις εκατό αύξηση των μισθών, ανάλογα με τους τρέχοντες μισθούς των εργαζομένων.

Η γενική γραμματέας της Unite Sharon Graham δικαιολόγησε τις απεργίες αυτές υποστηρίζοντας ότι οι εργοδότες του λιμανιού Felixstowe “έχουν δώσει προτεραιότητα στα κέρδη και τα μερίσματα αντί να δώσουν στους εργαζομένους τους ένα αξιοπρεπές μερίδιο από την πίτα”. Το συνδικάτο ισχυρίζεται μάλιστα ότι η Felixstowe Docs and Railway Company θα μπορούσε να είχε κάνει μια πιο γενναιόδωρη προσφορά, αλλά αποφάσισε να δώσει αμοιβές στον μέτοχό της για πάνω από 120 εκατομμύρια ευρώ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι απεργίες της RMT είχαν σημαντικά μεγαλύτερη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης σε σύγκριση με τις απεργίες στο Felixstowe. Ωστόσο, οι τελευταίες ήταν επίσης οικονομικά επιζήμιες και οι επιπτώσεις τους έγιναν πιο έντονα αισθητές στην εφοδιαστική αλυσίδα.

Ισπανία
Η ισπανική σιδηροδρομική βιομηχανία διαπραγματεύεται επί του παρόντος με την Renfe, την εθνική σιδηροδρομική εταιρεία της Ισπανίας, για την υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Τέσσερα συνδικάτα είναι μεταξύ των πιο ενεργών στις διαπραγματεύσεις: Unión General de Trabajadores (UGT), Comisiones Obreras (CCOO), Ισπανική Ένωση Σιδηροδρομικών Μηχανικών (Semaf), Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας του σιδηροδρομικού τομέα (CGT).

Τα συνδικάτα συμφώνησαν να απεργήσουν οι εργαζόμενοι τρεις διαφορετικές ημέρες: 28 Οκτωβρίου, 7 και 11 Νοεμβρίου. Η πρώτη απεργία ματαιώθηκε από όλα τα συνδικάτα με την αιτιολογία της δέσμευσης της Renfe να εντείνει τις διαπραγματεύσεις. Η απεργία που ήταν προγραμματισμένη για τις 7 Νοεμβρίου ματαιώθηκε από όλα τα συνδικάτα εκτός από την CGT, η οποία κατηγόρησε τα άλλα συνδικάτα ότι πρόδωσαν τη συλλογικότητα των σιδηροδρομικών. Η απεργία που είχε προγραμματιστεί για τις 11 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή πάνω από 14.000 εργαζομένων. Η απεργία προκάλεσε την ακύρωση πάνω από 200 εμπορευματικών αμαξοστοιχιών, που αντιστοιχούσαν στο 75% της εμπορευματικής κίνησης για εκείνη την ημέρα.

Η Renfe εναντίον των συνδικάτων
Η διαμάχη μεταξύ της Renfe και των συνδικάτων αφορά τις αυξήσεις των μισθών των σιδηροδρομικών . Η εταιρεία είναι πρόθυμη να προσφέρει αύξηση μισθών κατά 2%. Από την άλλη πλευρά, τα συνδικάτα ζητούν περισσότερα, λαμβάνοντας υπόψη ότι το ποσοστό του πληθωρισμού στην Ισπανία για τον Οκτώβριο ήταν περίπου 7,3%. Στην πραγματικότητα ζητούν αύξηση 3,5% αναδρομικά από την 1η Ιανουαρίου 2022, πρόσθετες αυξήσεις το 2023 (3,5%) και το 2024 (2,5%).

Επιπλέον, τα συνδικάτα επιθυμούν την κανονικοποίηση της εφαρμογής της εβδομαδιαίας εργασίας των 35 ωρών και την κατάργηση των εισοδηματικών κατηγοριών, οι οποίες αντιπροσωπεύουν διπλή μισθολογική κλίμακα. Τέλος, ζητούν να μετατραπούν οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε μόνιμες το 2023. Σε αυτό το μέτωπο, η CCOO επεσήμανε ότι η Renfe “έχει εκφράσει την προθυμία της να ζητήσει το μέγιστο ποσοστό αναπλήρωσης που επιτρέπει ο κρατικός προϋπολογισμός για όλες τις ομάδες”.

Αυστρία
Το συνδικάτο Vida στην Αυστρία προκήρυξε γενική απεργία στους σιδηροδρόμους για τις 28 Νοεμβρίου μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων μεταξύ του συνδικάτου, της OBB και του Εμπορικού Επιμελητηρίου για νέα συμφωνία. Το συνδικάτο έκανε λόγο για προειδοποιητική απεργία, με δεδομένο ότι επρόκειτο ήδη για τον πέμπτο γύρο διαπραγματεύσεων που απέτυχε.

Η Vida ζητά αύξηση 400 ευρώ μηνιαίως για τους περισσότερους από 50.000 σιδηροδρομικούς εργαζόμενους, η οποία θα ισοδυναμούσε με αύξηση 12%. Η τρέχουσα αντιπροσφορά ανέρχεται σε 208 ευρώ μισθολογική αύξηση, λίγο πάνω από 8% σε σύγκριση με τους σημερινούς μισθούς, συν μια εφάπαξ πληρωμή 1.000 ευρώ.

Η.Π.Α.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι διαπραγματεύσεις για μια νέα συλλογική σύμβαση εργασίας βρίσκονται σε εξέλιξη από τις 15 Σεπτεμβρίου. Τέσσερα από τα δώδεκα συνδικάτα απέρριψαν τη συμφωνία που πρότεινε ο Λευκός Οίκος, υποστηρίζοντας ότι θα κατέλθουν σε απεργία στις αρχές Δεκεμβρίου, αν δεν σημειωθεί πρόοδος.

Τα εμπλεκόμενα συνδικάτα είναι η Ενωση Σηματοδηγών Σιδηροδρόμων (BRS), η Ενωση Εργαζομένων στη Συντήρηση Οδών Τμήμα της Διεθνούς Ενωσης Ομαδικών (BMWED-IBT), η Διεθνής Ενωση Τεχνιτών Λέβητα (IBB) και η SMART-TD.

Η BRS δήλωσε ότι είναι έτοιμη να προκηρύξει γενική απεργία στις 5 Δεκεμβρίου, ενώ οι άλλες τρεις έβαλαν προθεσμία για τις 9 Δεκεμβρίου. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της Ένωσης Αμερικανικών Σιδηροδρόμων, μια απεργία αυτών των διαστάσεων θα μπορούσε να οδηγήσει σε απώλεια έως και 2 δισεκατομμυρίων ευρώ ημερησίως.

Η συμφωνία που μεσολάβησε από τον Λευκό Οίκο περιλαμβάνει αύξηση των μισθών κατά 24% για την περίοδο 2020-2024. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι ζητούν και καλύτερους όρους, όπως άδεια ασθενείας με αποδοχές. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι που αναγκάστηκαν να μπουν σε καραντίνα δεν πληρώνονταν κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής τους άδειας.

Νότια Αφρική
Το Ενωμένο Εθνικό Συνδικάτο Μεταφορών (UNTU) και το Νοτιοαφρικανικό Συνδικάτο Μεταφορών και Συναφών Εργαζομένων (SATAWU) είναι τα συνδικάτα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της απεργίας στη Νότια Αφρική. Όπως αναφέρθηκε, η απεργία προέκυψε έπειτα από μισθολογική διαμάχη με την Transnet, τη διαχειρίστρια εταιρεία λιμενικών τερματικών σταθμών και σιδηροδρόμων της Νότιας Αφρικής. Συγκεκριμένα, η διαμάχη ξεκίνησε αφού τα δύο συνδικάτα απέρριψαν την προσφορά της Transnet για αύξηση μισθών κατά 3%, λέγοντας ότι δεν αντιστοιχεί στο ποσοστό πληθωρισμού της χώρας, το οποίο φτάνει το 7,6%.

Η UNTU ξεκίνησε την απεργία στις 6 Οκτωβρίου, ενώ η SATAWU προσχώρησε στις 10 Οκτωβρίου. Οι εργαζόμενοι που συνδέονται με τις δύο εταιρείες αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των λιμενικών τερματικών σταθμών και των σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών. Οι απεργίες αυτές έχουν μάλιστα προκαλέσει διαταραχές στον τομέα του άνθρακα, για τον οποίο η Transnet έχει το μονοπώλιο. Εκτιμήσεις από την Thungela, έναν από τους κορυφαίους παραγωγούς και εξαγωγείς θερμικού άνθρακα, επεσήμαναν ότι οι απεργίες θα οδηγήσουν στην εξαγωγή 300.000 λιγότερων τόνων άνθρακα.

Αυστραλία
Στην Αυστραλία η κατάσταση είναι ελαφρώς διαφορετική. Η Pacific National (PN), μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες σιδηροδρομικών εμπορευματικών μεταφορών στην Αυστραλία, κρατάει πάνω από 800 εργαζόμενους στην κοιλάδα Χάντερ, βόρεια του Σίδνεϊ, σε αποκλεισμό από τις 23 Νοεμβρίου. Το λοκ άουτ ανακοινώθηκε αφού οι εργαζόμενοι της PN αρνήθηκαν να οδηγήσουν τρένα που θεωρήθηκαν μη ασφαλή, προκειμένου να αποτρέψουν περαιτέρω απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Η τρέχουσα προσφορά που υπέβαλε η PN προβλέπει ετήσια αύξηση 4 % για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Ωστόσο, η πρόταση δεν έγινε θερμά δεκτή από τους εργαζομένους, δεδομένου ότι ο πληθωρισμός στην Αυστραλία ανέρχεται σήμερα σε 7,3%. Το σχέδιο της PN είναι να χορηγήσει αύξηση 2% όταν οι εργαζόμενοι υπογράψουν τη συμφωνία και το υπόλοιπο 2% όταν η συμφωνία θα πιστοποιηθεί.

Από την άλλη πλευρά, η RTBU ζητά αύξηση μισθού 2% κατά τη λήξη της προηγούμενης συμφωνίας, η οποία έγινε τον Μάιο, και μπόνους una tantum περίπου 4.000 ευρώ. Αυτό το μπόνους θα πρέπει να ανταμείψει τους εργαζόμενους για τις προσπάθειες και τις θυσίες τους καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και έχει ονομαστεί πληρωμή ευγνωμοσύνης για την πανδημία.

Τελευταία Νέα

Ενημέρωση του Υπουργείου Μεταφορών για την παραίτηση του προέδρου του ΕΟΔΑΣΑΑΜ

Ο πρόεδρος του Ε.Ο.Δ.Α.Σ.Α.Α.Μ., κ. Αθανάσιος Μπίνης, υπέβαλλε την παραίτησή του, στις 19 Μαρτίου...

Σε δίκη δύο Βολιώτες γιατροί για την αναρρωτική άδεια που έδωσαν στον επιθεωρητή του ΟΣΕ

Ποινική δίωξη σε βάρος των δύο γιατρών του Νοσοκομείου Βόλου για φερόμενη εμπλοκή τους...

Σταϊκούρας: Ο ΟΣΕ το πιο προβληματικό στοιχείο στην Ελλάδα -Δρομολογούνται προσλήψεις

Συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής της πρότασης δυσπιστίας στην κυβέρνηση που κατέθεσε ο Νίκος...

Παρόμοια Θέματα