Στις 10 Απριλίου 1924 καταγράφεται η πρώτη ληστεία τρένου στην Ελλάδα.
Συγκεκριμένα ομάδα 12 νεαρών ληστών, μεταμφιεσμένων με περούκες και ψεύτικα γένια, εισβάλλει στην αμαξοστοιχία Αθηνών – Θεσσαλονίκης, που είναι σταθμευμένη στον Δοξαρά της Λάρισας και ληστεύει τους επιβάτες της πρώτης θέσης.
Η λεία της ληστείας υπολογίζεται σε 400.000 δραχμές, ενώ μεταξύ των θυμάτων περιλαμβάνονται ο Σερραίος υπουργός Υγείας, Δημήτριος Πάζης, και ο γενικός διοικητής Μακεδονίας, Ιωάννης Βαλαλάς.
Οι αρχές πίστευαν ότι πίσω από τη ληστεία ήταν ο λήσταρχος Γιαγκούλας και τα αδέλφια Παπαγεωργίου που συμμετείχαν στη συμμορία του.
Στις 8.30 το βράδυ της 9ης Απριλίου δώδεκα ληστές κατέλαβαν τον σταθμό του Δοξαρά και, αφού φίμωσαν τον σταθμάρχη και κατέστρεψαν την τηλεγραφική μηχανή του σταθμού, διέκοψαν τη σιδηροδρομική συγκοινωνία.
Στη μία τα ξημερώματα της 10ης Απριλίου πλησίαζε στον σταθμό το τρένο που είχε ξεκινήσει στις 9.30 το προηγούμενο βράδυ από την Αθήνα με τελικό προορισμό τη Θεσσαλονίκη.
Στη συνέχεια οι ληστές, που ήταν μεταμφιεσμένοι και κρατούσαν τυφέκια Μάνλιχερ, σταμάτησαν το τρένο, κατέβασαν τον οδηγό και αφαίρεσαν από τους επιβάτες χρήματα και κοσμήματα.
Λόγω του επικείμενου δημοψηφίσματος για την Αβασίλευτη Δημοκρατία στις 13 Απριλίου, υπήρξαν υπόνοιες ότι σκοπός των δραστών δεν ήταν η ληστεία αλλά η απαγωγή του πρωθυπουργού Αλέξανδρου Παπαναστασίου, που επρόκειτο να περάσει λίγο νωρίτερα από τον σταθμό του Δοξαρά, αλλά το τρένο του καθυστέρησε.
Μετά το δημοψήφισμα η αστυνομία συνέλαβε τέσσερις από τους ληστές που καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Οι επιβάτες του τρένου αποζημιώθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, όχι όμως εξίσου: οι ξένοι επιβάτες αποζημιώθηκαν πλήρως, ενώ οι Έλληνες κατά το ήμισυ.
Να σημειωθεί ότι ποτέ δεν διευκρινίστηκαν οι πραγματικοί σκοποί της ληστείας και αν υποκινήθηκαν τελικά από βασιλόφρονες προκειμένου να μην πραγματοποιηθεί το δημοψήφισμα, σύμφωνα με όσα άφηναν να εννοηθούν οι εφημερίδες των δημοκρατικών.
