Ο ρυθμός των θανατηφόρων εργασιακών περιστατικών τις τελευταίες σαράντα πέντε ημέρες είναι καταιγιστικός και έχει αύξησή που υπερβαίνει το 50% σε σχέση με τα στατιστικά δεδομένα των ετών 2017 και 2018
Γράφει ο Δρ. Ανδρέας Στοϊμενίδης, Γραμματέας Υγείας και Ασφάλειας ΓΣΕΕ, Εθνικός Αντιπρόσωπος Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία στην Κομισιόν
Την ώρα που η Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Φθιώτιδος κ. Σοφία Ανεστοπούλου, επέστρεφε από επίσκεψη σε μεγάλη μονάδα που είχε μεταβεί για την επίλυση θεμάτων σχετικών με τη προστασία των εργαζομένων από τον κορονοϊό, στην βιομηχανική περιοχή Λαμίας, έπεσε κυριολεκτικά επάνω σε εργατικό δυστύχημα σε αποθήκη προϊόντων όπου εργαζόμενος συνεθλίβη μεταξύ δύο φορτηγών.
Κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης που πραγματοποιήσαμε την προηγούμενη Παρασκευή με τους Προέδρους Ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων ώστε να καταθέσουμε την άποψη των Συνδικάτων στο Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας για το πολύνεκρο εργατικό δυστύχημα στο Γυμνό Ευβοίας, όπου τρεις εργατοτεχνίτες κάηκαν ζωντανοί από ηλεκτροπληξία, ενημερωθήκαμε για την απώλεια άλλων δύο εργατοτεχνιτών οι οποίοι έπεσαν από ύψος ογδόντα μέτρων σε εργασίες συντήρησης πύργου στο εργοστάσιο της ΔΕΗ, στον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης.
Ο ρυθμός των θανατηφόρων εργασιακών περιστατικών τις τελευταίες σαράντα πέντε ημέρες είναι καταιγιστικός και έχει αύξησή που υπερβαίνει το 50% σε σχέση με τα στατιστικά δεδομένα των ετών 2017 και 2018. Από τις αρχές Μαρτίου, δώδεκα άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ενώ βαρύτατα τραυματισμένοι νοσηλεύονται ένας μαρμαροτεχνίτης από λατομείο της Δράμας, ένα εργάτης σε μεταλλουργία στην Λάρυμνα Φθιώτιδος και ένας αγρότης από τον Χάρακα Ηρακλείου Κρήτης.
Θα περίμενε κανείς ότι στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού κεκτημένου, με την πάροδο των ετών θα εξασφαλίζαμε υγιείς και ασφαλείς συνθήκες για τους εργαζόμενους. Αυτό συμβαίνει κατά κανόνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χώρα μας και εδώ αποτελεί μία θλιβερή εξαίρεση. Τα στοιχεία είναι αμείλικτα και αναμφισβήτητα.
Η ολοένα και αυξανόμενη εντατικοποίηση της εργασίας, η χρήση ανειδίκευτου και φθηνού εργατικού δυναμικού για ειδικές εργασίες, η έλλειψη εκπαίδευσης και παροχής μέσων ατομικής προστασίας και η ανυπαρξία διαβούλευσης μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων αποτελούν τις κύριες αιτίες του κακού. Οι επιχειρήσεις σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή και Εθνική νομοθεσία έχουν την νομική ευθύνη και την υποχρέωση συμμόρφωσης στα θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία. Οι κακοί εργοδότες παραμένουν όμως ουσιαστικά ατιμώρητοι, στην χώρα μας.
Η Πολιτεία αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος και ως εκ τούτου, αδιαφορεί εμβληματικά για την επίλυσή του. Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας παρά τις ηρωικές προσπάθειες των υπαλλήλων του είναι πλήρως υποστελεχωμένο και υπό αυτή την υποβάθμιση δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στον ελεγκτικό του ρόλο. Έχουμε πλήρες νομοθετικό οπλοστάσιο το οποίο δεν ελέγχεται και συνεπώς δεν εφαρμόζεται. Επιπλέον παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας, δεν υπάρχει καμία ανταπόκριση για ουσιαστική συνεργασία Συνδικάτων- Εργοδοτών και Κυβέρνησης ώστε να αναλύσουμε και να αντιμετωπίσουμε άμεσα το ζήτημα των εργατικών δυστυχημάτων.
Από την πλευρά μας, οι εργαζόμενοι απαιτείται να στελεχώνουμε όλες τις Επιτροπές Υγείας και Ασφάλειας και να συμβάλουμε με ουσιαστικές προτάσεις για την βελτίωση της κατάστασης.
Και μέσα σε αυτή την ζοφερή ατμόσφαιρα κυοφορείται ο νέος εργασιακός νόμος, ο οποίος θα επιδεινώσει κατά πολύ τις συνθήκες εργασίας στην χώρα μας και θα δημιουργήσει νέους παράγοντες κινδύνου.
Ο χρόνος έχει τελειώσει. Ο φόρος αίματος είναι βαρύς. Οι πρωτοβουλίες πρέπει να είναι άμεσες και αποτελεσματικές.
