Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από τον ρομαντισμό και την απέραντη αγάπη που διαθέτουν οι άνθρωποι, οι οποίοι λατρεύουν τον σιδηρόδρομο, για να ζωντανέψουν ξανά ένα όνειρο που κινείται πάνω στις ράγες…Ο Μουσειακός Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας, στο Βελεστίνο, είναι η απτή απόδειξη!
Ήταν Ιούνιος του 1882 όταν οι εργασίες κατασκευής της γραμμής από το Βελεστίνο ως την Καλαμπάκα ξεκινούν. Υπεύθυνος μηχανικός σχεδιασμού ο Ιταλός Ευαρίστο Ντε Κίρικο, πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, και με συμπρωταγωνιστή τον ευφυέστατο μεγαλοτραπεζίτη και φιλάνθρωπο, Θεόδωρο Μαυρογορδάτο, άρχισαν οι δυο τους να δημιουργούν ιστορία!
Μια πολύ σοβαρή επένδυση ήταν πλέον γεγονός αφού η συγκεκριμένη γραμμή θα συνέδεε την Καλάμπάκα με το Βόλο, μέσω της υπό κατασκευής, τότε, γραμμής Βόλου – Λάρισας.
Η γρήγορη κι ασφαλής μεταφορά τόσο ανθρώπων όσο και προϊόντων από και προς το λιμάνι του Βόλου ήταν πλέον εξασφαλισμένη.
Τα πεδινά του εδάφη του θεσσαλικού κάμπου, εξαιτίας των οποίων δεν απαιτούνταν πολλά κόστη, εξασφαλίστηκε η γρήγορη κατασκευή του έργου.
Επιλέγεται η μετρική γραμμή και ταυτόχρονα κατασκευάζονται εννιά γέφυρες με σκοπό να υπερβεί το δίκτυο τα Θεσσαλικά ποτάμια.
Η σημαντική συνεισφορά του αποδείχτηκε και κατά τη διάρκεια του Ελληνοτουρκικού πολέμου, την άνοιξη του 1897, όταν ο σιδηρόδρομος κλήθηκε να μεταφέρει πολυάριθμα στρατεύματα, τόσο ενδοθεσσαλικά, όσο και προς τα σύνορα, στενά συνεργαζόμενος με τον Ελληνικό Στρατό.
Το 1908 ολοκληρώνεται ο άξονας κανονικού εύρους από την Αθήνα έως τη Λάρισα όμως αυτό είχε αρνητική επίπτωση στην κίνηση της Θεσσαλικής γραμμής.
Υπέστη εκτεταμένες ζημιές στην ίδια την υποδομή αλλά και στο τροχαίο υλικό, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και το μεγαλείο των πρώτων του χρόνων αρχίζει σιγά – σιγά να φθίνει…
Το 1998 η γραμμή παύει οριστικά τη λειτουργία της ως μετρική, τίθεται υπό αναστολή κυκλοφορίας και παραδίδει, το 2001, τα σκήπτρα στη νέα, κανονικού εύρους γραμμή Παλαιοφαρσάλου – Καλαμπάκας, που συνδέει απ’ευθείας τη δυτική Θεσσαλία με την Αθήνα.
Η ιστορία των Θεσσαλικών Σιδηροδρόμων δεν ξεχάστηκε
Και με τους λάτρεις του σιδηρόδρομου να κρατούν το πηδάλιο της ιστορίας γερά, φτάσαμε στο σήμερα.
Οι άνθρωποι του Μουσειακού Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας πασχίζουν να αναδείξουν την ιστορία του, να την κρατήσουν ζωντανή και να μην παραδοθεί στη λήθη συνδέοντας το παρελθόν με το σήμερα, την ιστορία με τον πολιτισμό αυτής της χώρας.
Μουσειακός Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας: η ιστορία γράφεται σε ράγες…
Ο Μουσειακός Σιδηρόδρομος Θεσσαλίας ξεκίνησε τη δράση του το 1999 από μία μικρή ομάδα εθελοντών με μοναδικό κίνητρο την ανάδειξη της ιστορικής αυτής γραμμής από το Βελεστίνο μέχρι τον Παλαιοφάρσαλο.
Ως έδρα χρησιμοποιήθηκε ο σταθμός του Βελεστίνου, λόγω της ύπαρξης υποδομών καθώς υπάρχει οίκημα φιλοξενίας, μηχανοστάσιο αλλά και περιστροφική πλάκα…όλα ικανά να καλύψουν τις ανάγκες για την λειτουργία του μουσειακού σιδηροδρόμου.
Από το 1999 έως σήμερα γίνονται αδιάκοπα εργασίες οι οποίες επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στην αντικατάσταση φθαρμένων στρωτήρων αλλά και στον καθαρισμό περιτυπώματος με σκοπό τη σωστή κι ασφαλή χρήση της γραμμής.
Το 2000 αγοράστηκε από την ΔΕΗ μία μικρή δηζελάμαξα που λειτουργούσε στο βιομηχανικό δίκτυο του Αλιβερίου η οποία μεταφέρθηκε στο Εργοστάσιο Βόλου με σκοπό να γίνουν οι απαραίτητες μετατροπές στο σύστημα ζεύξης για την έλξη βαγονιών του Θεσσαλικού Σιδηροδρόμου και από τότε βρίσκεται λειτουργική στον στόλο των οχημάτων.
Τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός των εργασιών, καθώς και το εργατικό δυναμικό έχει μειωθεί αισθητά και οι δυσμενείς συγκυρίες ανάγκασαν τους εθελοντές να εγκαταλείψουν το μεγαλύτερο μέρος της σιδηροδρομικής γραμμής, κρατώντας μόνο ένα μικρό τμήμα, 18.5 χιλιομέτρων, από τον σταθμό του Βελεστίνου, μέχρι και το Χαλκοδόνιο.
Πρόκειται για το ομορφότερο και το μοναδικό κομμάτι γης με ορεινό χαρακτήρα σε ολόκληρη την γραμμή.
Με την συντήρηση του συγκεκριμένου τμήματος, ξεκινάει εκ νέου μία προσπάθεια επέκτασης της λειτουργικής γραμμής προς Παλαιοφάρσαλο με πρώτο στόχο να φτάσει η γραμμή, λειτουργική στην στάση Ρήγαιο, 7 χλμ από το Χαλκοδόνιο.
Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι απαραίτητη η τακτική επίσκεψη των εθελοντών τουλάχιστον μία φορά τον μήνα, στην περιοχή προκειμένου να πραγματοποιούνται όλες εκείνες οι απαραίτητες εργασίες.
«Με το τρένο δεν μεταφέρεσαι μα ταξιδεύεις», λένε οι άνθρωποι του Μουσειακού Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας κι ευελπιστούν ο κόσμος να αγκαλιάσει την προσπάθεια και να απολαύσει τις ομορφιές του θεσσαλικού κάμπου μέσα από το παράθυρο ενός τρένου…
(Τις φωτογραφίες, οι οποίες φιλοξενήθηκαν στο αφιέρωμα, τις δανειστήκαμε τόσο από τη σελίδα https://thessalyrailways.gr/ όσο και από τον λογαριασμό του Μουσειακού Σιδηροδρόμου Θεσσαλίας στο facebook. Σας ευχαριστούμε θερμά.)
